De reis naar het Europese parlement en de ontmoeting met Agnes Jongerius

Daar stonden we dan, met ons 30en, vroeg opgestaan en allemaal op tijd aanwezig op de parkeerplaats. Nadat Jelle ons allemaal had afgevinkt op de lijst konden we instappen en waren we rond 7.30 onderweg! De reis verliep voorspoedig, met hier en daar langzaam rijdend verkeer, maar geen vervelende files. Zo kwamen we op tijd in Brussel aan en Falco, de chauffeur, zette de bus op de gewenste plek stil, dichtbij het Europa centrum in Brussel.

Inderdaad waren we dichtbij het bezoekerscentrum en inderdaad werden we verwacht – we werden naar een vergaderzaal geleid waar een communicatie adviseur ons wat vertelde over het EP totdat Agnes Jongerius beschikbaar was. Zij heeft, na haar carriere in FNV, inmiddels 10 jaar ervaring in het EP opgedaan, maar zo zegt ze, het is tijd dat jongeren mijn plek gaan innemen. Ze heeft het EP zien veranderen van een parlement dat vooral voor de boren en de munt bezig was naar een parlement met sociale regelingen. De brexit was in haar ogen het kantelpunt – het parlement constateerde dat als je niets betekende voor de mensen in Europa zij voor afscheiding zouden gaan kiezen. Agnes heeft succesvol bijgedragen aan die ommezwaai door – onder meer – de “Richtlijn voor toereikende minimumlonen” uit september 2022 en kijkt op die jaren dan ook met tevredenheid terug: al die jaren voor 4 werkdagen naar Brussel reizen heeft toch zijn vruchten afgeworpen!

Daarna was het de taak van de Communicatie adviseur ons naar de grote zaal te leiden, waar het parlement (705 leden!) vergadert. Die zaal was nu leeg, maar imposant genoeg. We zagen meer dan 20 vertaalloges, tot en met Keltisch en Maltees wordt vertaald! We hoorden dat meestal gestemd werd door handopsteken (!) maar dat leden ook kunnen vragen om een hoofdelijke stemming, die digitaal plaats vindt. De meeste besluiten worden overigens genomen in Straatsburg, waar het EP 12 keer per jaar plenair bijeenkomt.

Het was toen 1 uur, tijd voor de lunch! Die konden we in het nabije Leopoldpark nuttigen en die werd afgesloten met een bezoek aan een koffietent even verderop. Om 3 uur werden verwacht in het Huis van de Europese geschiedenis – een soort museum waarin, aan de hand van allerlei voorwerpen en foto’s de geschiedenis van de landen die nu bij de EU horen wordt getoond. De belangrijke ontdekkingen die Europa heeft gedaan worden gememoreerd maar ook die grote verscheidenheid tussen de 27 landen wordt getoond. Die hebben zeker niet allemaal dezelfde ontwikkeling doorgemaakt. Je kunt daar dan ook lezen: Europa is de enig plek waar identiteit niet tot cultus leidt maar tot een vraag! Maar een sterke wens tot ideeën vrijheid en democratie is al eeuwen lang een belangrijke drijfveer voor de inwoners van Europa, dat wordt duidelijk. In de centrale open ruimte van het gebouw is een reusachtig kunstwerk geplaatst, dat bestaat uit metalen strips waarin de namen van belangrijke Europeanen zijn verwerkt. Samen vormen ze één geheel, omdat ze voortbouwen op elkaar. De foto geeft een beeld van het grootse kunstwerk.

Na een korte wandeling was het inmiddels tijd voor het avondeten – dat werd genuttigd in een oude bierbrouwerij, the beerfactory, niet ver van het Europa centrum vandaan. Merel Demircan had alles goed voorbereid en dus bleek er nog financiele ruimte te zijn om een toetje te bestellen…Daarom gingen we geheel voldaan ongeveer om 8 uur weer onderweg en kwamen we tegen 11 uur weer terug in Woerden.